آیا شما از مانیتور قدیمی کامپیوتر خودتان خسته شده اید و نیاز مبرم به یک مدل
جدید آن دارید؟ شاید در این مورد باید با مانیتورهای LCD آشنا شوید. LCD مخفف
Liquid Crystal Display یا صفحه نمایش کریستال مایع است که همچنین به عنوان
Flat Screen (صفحه نمایش تخت) نیز شناخته می شود.
به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام وبه نقل از گویا آی تی، LCD ها مدت
زیادی که توسط مردم مورد استفاده قرار می گیرند، مثلا در ساعت های دیجیتالی و
لپتاپ ها. در سال های اخیر LCD ها به یک استاندارد برای صفحه نمایش کامپیوترهای
رومیزی یا Desktop تبدیل شده اند و در عین حال بازار تلویزیون رو در اختیار
دارند (البته گذشته از بحث LED)
مانیتورهای صفحه تخت بسیار نازک تر و باریک تر از مانیتورهای CRT (مخفف Cathode
Ray Tube یا لوله پرتوهای کاتدی) هستند. علاوه بر این به انرژی کمتری نیاز
دارند و هیچ تابش و پرتوی الکترومغناطیسی منتشر نمی کنند. از دیگر مزیت های LCD
می توان به واضح تر نمایش دادن تصاویر، رزولیشن بالا که تصاویر را برای چشم
جذاب تر می سازد.
این ها فقط چند دلیل کلیدی است که در نهایت راضی شوید که مانیتور CRT قدیمی خود
را با LCD تعویض کنید. در این مقاله ویژگی های مختلف مانیتورها به صورت کلی و
جزئی توضیح داده می شود. این مقاله به شما کمک می کند که بدانید چرا باید هنگام
خرید یک مانیتور LCD برای کامپیوتر، بیشتر مراقب باشید!!
اندازه صفحه نمایش
اندازه صفحه نمایش (Screen Size) با واحد اینچ از گوشه پایین سمت چپ تا گوشه
بالا سمت راست به صورت مورب اندازه گیری می شود. سایزهای موجود برای خرید بین
۱۵ تا ۳۰ اینچ می باشند. معمول ترین اندازه برای کامپیوترهای رومیزی بین ۱۹ تا
۲۲ اینچ می باشد. همچنین خرید مدل هایی با اندازه های بزرگتر نیز خیلی غیر
معمول نیست.
انتخاب سایزهای بزرگتر معمولا بدین معناست که شما فضای بیشتری در روی میز کار
خود دارید. شما در نهایت ممکن است قادر به مشاهده پنجره های باز متعدد در یک خط
در مانیتورتان باشید. با این حال مانیتور های بزرگ فضای بیشتری را می طلبند و
همچنین گران تر نیز هستند.

نسبت ابعاد
نسبت ابعاد (Aspect Ratio) تعداد نسبی پیکسل ها از افقی به عمودی را در نمایش،
توصیف می کند. مانیتورهای CRT استاندارد معمولا به شکل مربع با نسبت ابعاد ۴:۳
می باشند. امروزه شما با مدلی دیگر از مانیتورها با نام Wide Screen
(مانیتورهای عریض) روبرو هستید که دارای نسبت ابعاد بالای ۱۶:۹ یا ۱۶:۱۰ مثل
صفحه نمایش سینما می باشند که HD (مخفف High Definition یا کیفیت بالا) نامیده
می شوند.
اگر شما فیلم های DVD را بر روی کامپیوترتان تماشا می کنید، می توانید با
استفاده یک مانیتور با صفحه نمایش عریض، نوار سیاه کنار فیلم ها را تا لبه صفحه
نمایشتان بکشید و آن ها را به حداقل برسانید. نسبت های عریض نیز راحت ترین راه
حل برای مشاهده پنجره های متعدد به صورت کنار هم و موازی هستند. شاید بتوان گفت
تنها دلیلی که ممکن است به خاطر آن نسبت ۴:۳ را برای ابعاد مانیتورتان ترجیح
دهید، نداشتن فضای کافی بر روی میز برای قرار دادن مانیتورهای عریض تر است.
رزولیشن (وضوح نمایش)
منظور از وضوح نمایش یا رزولیشن (Resolution) تعداد پیکسل هایی است که به صورت
افقی و عمودی نمایش داده می شود. با توجه به ماهیت تکنولوژی LCD،‏ Flatscreen
ها فقط دارای رزولیشن بهینه یا اصلی می باشند. از این رو می توان گفت که
رزولیشن اصلی آن ها (Native Resolution)، همان تعداد کلی پیکسل های افقی و
عمودی کنونی می باشد.
بر خلاف مانیتورهای CRT، استفاده از یک وضوح پایین تر از وضوح اصلی در یک
مانیتور صفحه تخت، منجر به ایجاد تصاویر به شکل تیره تر و یا بد شکل تر می شود.
از این رو این مسئله بسیار مهم است که از اول مانیتوری را با رزولیشن اصلی
مناسب و خوب انتخاب کنید؛ چون دیگر نمی توانید آن را تغییر دهید. مگر اینکه از
دست دادن کیفیت برای شما اهمیتی نداشته باشد.
رزولیشن بالا منجر به ایجاد تصاویر واضح تر و جذاب تر می شود و البته فضای
بیشتری را برای قرار گیری بر روی میز شما می طلبد. اگر شما به تماشای فیلم و یا
انجام کارهای زیاد با هم در یک زمان علاقه دارید، این نوع مانیتورها می تواند
برای تان مناسب باشد. از سوی دیگر، در این نوع وضوح، متن ها کوچک تر خواهند شد
و خواندن آن ها سخت تر می شود. بنابراین اگر مشکل بینایی دارید، بهتر از خرید
مانیتورهایی با وضوح بالا خودداری کنید.
سایت Crunch Gear یک جدول بزرگ برای مقایسه نسبت ابعاد و روزلیشن های موجود
تولید کرده است. برای مطالعه مقاله به ایـن لـینـک و برای دیدن تصویر در اندازه
واقعی به ایـن لـینـک بروید.
نسبت کنتراست
نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio تفاوت مقدار و یا نسبت میانی بین روشنایی
و یا تیرگی است که یک مانیتور LCD می تواند نمایش دهد. نسبت کنتراست های بالاتر
برابر با سفیدی و یا تیرگی ییشتر و همراه با مقدارهای خاکستری بیشتر میان آن ها
را است. بهترین نسبت کنتراستی که می توانید داشته باشید ۱۰۰۰:۱ است.
توصیف نسبت کنتراست کاری دشوار است. شما به راحتی نمی توانید مقدارهای بین
تولیدکنندگان متفاوت را مقایسه کنید. همچنین گاهی اوقات شما کنتراست های پویا
را خواهید دید که مانند نسبت کنتراست های نیستند و ممکن است فریبنده باشند.
روشنایی
مانیتورهای LCD توسط تعدادی BackLight روشن می شوند. روشنایی در واحد کاندلا در
متر مربع (cd/m2) محاسبه می شود. برای مثال میزان روشنایی یک مانیتور اگر ۳۰۰
cd/m2 باشد، روشنایی آن زیاد خواهد بود و برای تماشای فیلم ها یا بازی کردن با
کامیپوتر مطلوب و مناسب می باشد. برای محیط کار و یا جستجوها یک مانیتور با
مقدار روشنایی ۲۰۰ تا ۲۵۰ cd/m2 هم خوب است.
زاویه دید
هر چقدر که زاویه دید مانیتور بالاتر باشد، افرادی که از اطراف به مانیتور نگاه
می کنند، بهتر می توانند صفحه را تماشا کنند. در مقایسه با CRT ها، مانیتورهای
LCD دارای یک زاویه دید محدود می باشند. با این حال این ویژگی فقط جنبه جالب
بودن دارد. اما در صورتی که همیشه در مقابل مانیتور می نشینید، می توانید این
مورد را نادیده بگیرید.

پورت های اتصال
در تمام این مدت من فقط درباره نمایش و تکنولوژی LCD برای شما صحبت کردم؛ اما
یک مانیتور فقط بحث نمایش آن نیست. یک مانیتور نیاز داری که به یک کامپیوتر و
احتمالا دستگاه های دیگر متصل شود. با این حال شما باید بدانید که چه نوع پورتی
نیاز دارید و باید مطمئن شوید که مانیتور آن را دارد. مهمتر از همه این که باید
بررسی کنید که کارت گرافیک شما کدام روش اتصال را پشتیبانی می کند.
در زیر می توانید بازبینی مختصری از معمول ترین پورت های اتصال را ببینید :
DisplayPort
آخرین رابط نمایش دیجیتال که تولید آن از سال ۲۰۰۸ شروع شد.
HDMI
رابط چند رسانه ای/صوتی و تصویری دیجیتالی با کیفیت بالا که از سال ۲۰۰۳ تولید
شده است (High-Definition Multimedia Interface).
DVI
اولین رابط تصویری دیجیتال که تولید آن از سال ۱۹۹۹ برای جایگزین شدن به جای
VGA آغاز شد (Digital Video Interface).
VGA
اولین روش اتصال آنالوگ که برای اولین بار در سال ۱۹۸۷ تولید شد (Video
Graphics Array).
می توانید شکل پورت هایی را که در بالا ذکر شد را در تصویر زیر ببینید. به
ترتیب از چپ به راست : DisplayPort (آبی)، ‏HDMI (مشکی)، ‏VGA (سفید) و DVI
(سفید).
علاوه بر این ها شما می توانید اتصالاتی مانند کامپوزیت، Video Component و یا
S-video پیدا کنید.
به طور خلاصه شما باید ابتدا اندازه، نسبت ابعاد و رزولیشن مورد نظرتان را
انتخاب کنید. این ویژگی های باید نیازهای شما را تامین کنید. در مرحله بعد شما
می توانید تمام مدل های موجود را برای مقایسه ویژگی های بیشتر مانند نسبت
کنتراست، روشنایی و پورت ها انتخاب کنید. در آخر هم قیمت تصمیم خواهد گرفت که
شما کدام مدل را انتخاب کنید!! همچنین می توانید از ایـن مقـالـه برای انتخاب
کارت گرافیکی و آشنایی با ارتباطات میان کارت گرافیک و مانیتور برای انتخاب
بهتر، استفاده کنید.

خلاصه :

1. IP QoS مکانيزم کنترل تخصيص منابع در شبکه های کامپيوتری است. با ابزار فوق اين امکان فراهم می شود تا هر يک از پارامترهای پهنای باند (bandwidth)، تاخير (delay)، واريانس تاخير (Jitter)و احتمال از بين رفتن بسته (drop probability) را برای هر دسته ترافيک خاص (مانند voiceو video) گارانتی نمود. با استفاده از IP QoS امکان ارائه چند سرويس همزمان از جمله voice over IP، video conferenceو data روی شبکه IP(LANو يا WAN) فراهم می گردد.

2.  QOS در حقیقت یک نوع مکانیزم اولویت بندی برای عبور packet های اطلاعاتی بر اساس سرویس های شبکه هستش و معمولا روی شبکه های WAN و در جایی که ما داده های Voice یا Video داریم اجرا می شه.

روشهایی هم برای پیاده سازی داره مثلا در یک روش شما می تونید یک پهنای باند رو تقسیم کنید و تعیین کنید یه چند درصد از پهنای باند به چه ترافیکی اختصاص پیدا کنه. این کار به این علت در WAN اتفاق می افته چون ما در این شبکه ها محدودیت پهنای باند داریم. این بحث خیلی گسترده است و البته در جایی که لزومی نداره اگه استفاده بشه فوقالعاده میزانپردازش روتر ها و سوییچ ها رو بالا می بره و توصیه نمیشه هرجایی ازش استفاده بشه. میشه ترافیک رو بر حسب مک ادرس مبدا و مقصد و نوع پروتکل و یا پورت مشخص کرد

اگر شما مسئول نگهداري از يک شبکه مبتني بر TCP/IP باشيد حتماً از ابزارهايي نظير Ping، Pathping و Tracert براي نظارت بر سيستم و عيب يابي استفاده کرده ايد. ويندوز 2000 ابزارهاي ديگري نيز در اختيار ما قرار ميدهد که بسيار سودمند هستند و از جمله آن Netstat ميباشد.Netstat آماري از پروتکلها و اتصالات TCP/IP ارائه ميدهد. بعنوان مثال ممکن است از اين ابزار براي تعيين اينکه يک برنامه بر روي يک سيستم با يک سرويس خارجي ارتباط برقرار کرده است ميتوان استفاده کرد، مانند سرويس MSN Messenger و Yahoo Messenger. و يا براي عيب يابي يک اتصال ممکن است از آماري که از پيغامهاي ICMP بوسيله Ping توليد ميشود استفاده کرد. براي انجام اينکار بايد دو کنسول خط فرمان داس را باز کرده، در يک دستور Ping را بر روي مقصد مورد نظر اجرا کنيم و بر روي ديگري با استفاده از Netstat نظاره گر آمار باشيم.
اين دستور نيز مانند بسياري ديگر از دستورات خط فرمان داس داراي پارامترهايي است که نحوه اجراي دستور و حوزه آن را مشخص ميکنند و با قرار دادن /? در انتهاي فرمان ميتوانيد فهرست کامل آن بهمراه توضيحات هر پارامتر را مشاهده کنيد.

در صورت استفاده اين دستور بدون پارامتر، Netstat اتصالات فعلي را با انجام يک جستجوي اسمي (Name Lookup) و نمايش بر اساس نام ميزبان را به نمايش ميگذارد. براي نمايش بصورت آدرسهاي IP بجاي نمايش نامهاي ميزبانها ميتوان از پارامتر n- استفاده کرد که در اين صورت پاسخ نيز بسيار سريعتر نمايش داده ميشود که ميتواند در زمانهايي که تعبير نام (name Resolution) کند است يا داراي مشکلاتي است بسيار سودمند باشد. Netstat نه تنها آدرس IP منبع درخواست کننده و مقصد را نمايش ميدهد بلکه شماره پورت را نيز به نمايش ميگذارد که براي شناسايي سرويسها و برنامه هاي مختلف بکار رود.
بعنوان نمونه هنگامي که در حال گفتگو با يکي از دوستان خود در Yahoo Messenger هستيد ميتوانيد از اين دستور استفاده کنيد تا بتوانيد آدرس IP دوستتان را پيدا کنيد. و همينطور اگر پورتي که هر برنامه براي ارتباط استفاده ميکند بدانيد ميتوانيد فعاليتهاي اين برنامه ها را کنترل کنيد و گاهي هم منجر به کشف فعاليتهاي برنامه هاي غير مجاز و مخرب ميگردد.
پارامتر s- اين امکان را به شما ميدهد تا خروجي آمار را بر اساس يک پروتکل خاص نظير TCP، UDP، ICMP و IP مشاهده کنيد. براي مشخص کردن نوع پروتکل بايد از پارامتر p- نيز استفاده شود مثلاً براي مشاهد آمار بسته هاي ICMP بايد از دستور netstat s p icmp استفاده کنيد.
جهت نظارت بيشتر و لحظه به لحظه تغييرات اين امکان را داريم تا در انتهاي دستور يک زمان وقفه تعيين کنيم تا دستور بر آن اساس بطور متناوب تکرار شود. بعنوان مثال اجراي دستور netstat n 3 باعث ميشود که دستور هر 3 ثانيه يک بار مجدداً تکرار شود و فعاليتهاي جديد را به نمايش بگذارد. بعنوان نمونه شايد در اين فاصله برنامه پست الکترونيک شما شروع به ارسال نامه ها کند که در اين صورت شما بايد پورت 25 را که مربوط به SMTP و ارسال نامه ها است را در فهرست ارائه شده مشاهده کنيد و قبل از آن نيز آدرس IP سرويس دهنده پست الکترونيک شما به نمايش در ميايد. و در صورت دريافت بايد انتظار فعال شدن پورت 110 که مربوط به POP3 ميباشد باشيد و در صورت پويش صفحات وب هم پورت 80 باز فعال ميشود.
بياد داشته باشيد که استفاده تنها از دستور Netstat اطلاعات چنداني در اختيار شما قرار نميدهد و چيزي که اين دستور را به عنوان يک دستور نظارتي و عيب يابي با اهميت ميسازد استفاده از آن همراه با ابزارهاي ديگر و بصورت همزمان ميباشد.

روش هاي بدست آوردن IP سرورها و كلاينت‌ها

در اين مقاله قصد داريم تا شما را با مباني و اصول پايه‌اي هكينگ (Hacking) آشنا كنيم. به عقيده ما تا زماني كه روش‌ها و مفاهيم به درستي درك نشود، نمي‌توان در مقابله با مهاجمين و نفوذگران، ايستا و پابرجا دست به مقابله زد. به عبارت ديگر تا زماني كه ندانيم دشمن چگونه عمل مي كند و ابزار و سلاح‌هايي بكار مي‌برد، از چه نوع مي‌باشد، در جهت استفاده بهترين استراتژي و راهكار ناتوان هستيم. در جنگ‌ها و نبردهاي رزمي متعارف اينگونه است و مطمئن باشيد چه در حال حاضر و چه در آينده، نبردهاي كامپيوتري و مبارزه با مهاجمين، دست كمي از نبرد در يك صحنه واقعي نخواهد داشت.

در حقيقت مهترين چيزي كه براي نفوذ و هك كردن سايت‌ها و سرورها و يا كامپيوترهاي شخصي كه به آن‌ها كامپيوترهاي كلاينت مي‌گويند لازم است، پيدا كردن آدرس Public IP يا اصلي آن كامپيوتر است. كامپيوترهاي سرور،كامپيوترهايي هستند كه كارشان تامين و مبادله اطلاعات در شبكه است و نقش كامپيوترهاي سرويس دهنده به PCها را ايفا مي‌كنند؛ مانند كامپيوترهايي كه سايت‌ها را به وجود مي‌آورند و از هارد خود، به عنوان(ميزبان) Host سايت‌ها استفاده مي‌كنند و اين سيستم‌ها هميشه به شبكه وصل هستند، و يا به اصطلاح آنلاين (Online) مي‌باشند.

ولي كامپيوترهاي كلاينت بر خلاف كامپيوترهاي سرور كه كارشان سرويس دهي است، كامپيوترهايي هستند كه نقش استفاده كننده را ايفا مي‌كنند. مانند هزاران كامپيوتر خانگي كه در طول شبانه روز به شبكه وصل مي‌شوند و از سايت‌هاي مختلف بازديد و استفاده مي‌كنند، و كلاً سيستم‌هاي كاربران و استفاده كننده‌هاي اينترنت محسوب مي‌شوند، مانند افرادي كه در شبكه به گپ و گفتگو مي‌‌پردازند و يا به اصطلاح چت مي‌كنند و غافل از اينكه در اينترنت و از طريقه همين چت سيستم، آن‌ها قابل هك شدن مي‌باشند. در اين ميان IP كامپيوترهايي كه حالت سرور دارند، مثل سايت‌ها و يا كامپيوترهايي كه معمولا با روشي غير از شماره‌گيري Dial Up به اينترنت وصل مي‌شوند، مانند خطوط كابلي DLS، هميشه ثابت است و تغيير نمي‌كند و البته اين موضوع، خطر هك شدن اين كامپيوترها را افزايش مي‌دهد، ولي كامپيوتر هاي كلاينت كه از طريق خط تلفن و استفاده از خطوط Dial Up براي وصل شدن به شبكه استفاده مي‌كنند، هر زمان كه آنلاين مي‌شوند و به شبكه وصل مي‌شوند، IP جديدي از شركت خدمات دهنده اينترنت يا همان ISP خود دريافت مي‌كنند كه اين موضوع خطر هك شدن سيستم‌شان را پايين مي‌آورد، چون هر زمان كه ارتباطشان با شبكه قطع شود،‌ يا به اصطلاح Disconnect شوند، به هنگام آنلاين شدن مجدد، IP جديدي به آن‌ها نسبت داده مي‌شود. براي بدست آوردن IP خود هنگامي كه در شبكه هستيد به Ms-DOS Prompt برويد و تايپ كنيد:

 IPConfig

 كه به عنوان مثال اين نتيجه را مي گيريد:

 D:>IPConfig

 Windows 2000 IP Configuration

PPP adapter Fanoosak:

  : .  Connection-specific DNS Suffix 

IP Address . . . . . . . . . . . . . . . . . . :64.86.128.59

Subnet Mask . . . . . . . . . . . . . . . . :255.255.255.255

 Default Gateway . . . . . . . . . . . . . :64.86.128.59

همانطور كه ملاحظه مي كنيد، در جلوي قسمت IP Address، من داده شده و اين IP در اين لحظه فقط متعلق به من است، و كامپيوتر من با اين آدرس IP در شبكه شناخته شده است. شما علاوه بر دستور IP Config براي بدست آوردن IP سيستم خود در شبكه، مي‌توانيد در ويندوزهاي 9x و ME (ويندوز هزاره)، در قسمت Run دستور Winipcfg را تايپ كنيد و نشاني IP خود را بدست آوريد. بنابراين ما براي هك كردن يك سيستم، در ابتدا بايد آدرس IP آن ماشين را بدست آوريم و سپس با اسكن كردن آن كامپيوتر و پيدا كردن پورت‌هاي باز و حفره‌هاي آسيب پذير روي آن پورت‌ها، به آن سيستم نفوذ كنيم. خب سوالي كه ممكن است اين‌جا پيش بيايد، اين است كه هكرها و مهاجمين از چه راه و روش‌هايي مي‌توانند در آدرس IP يك كامپيوتر سرور يا كلاينت را بدست آورند؟ جواب اين سوال بسيار ساده است. براي بدست آوردن IP سيستم‌هاي سرور يا كلاينت، روش‌هاي مختلفي وجود دارد كه در ادامه، برخي از اين روش ها را توضيح خواهم داد:

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

 ابتدا یک توضیح کوچک برای مبتدی‌ترها:

برای اینکه بتوانید در فتوشاپ، فارسی بنویسید باید از نسخه‌هایی از فتوشاپ استفاده کنید که مخصوص خاورمیانه است. این نسخه‌ها معمولاً با کلمه ME (مخفف Middle East به معنی خاورمیانه) در انتهای آن‌ها مشخص می‌شوند. اگر این نوع فتوشاپ را نصب کنید، بدون هیچ مشکلی می‌توانید در آن فارسی بنویسید.
(اگر این نسخه در دسترس شما نیست، برای فارسی نویسی باید از فارسی نویس مریم، IPT و ... استفاده کنید)

و اما یک مشکل که در جدیدترین نسخه از فتوشاپ یعنی CS4 وجود دارد، این است که با اینکه شما نسخه ME آن را نصب می‌کنید، اما باز هم هنگام تایپ فارسی، حروف از هم جدا نوشته می‌شوند. به نوشته زیر دقت کنید:

این مشکل یک راه حل ساده دارد:

1- می‌توانید از منوی Window، گزینه Paragraph را انتخاب کنید. یا اینکه:
- ابزار تایپ را انتخاب کنید.
- در نوار Options روی دکمه‌ای که در تصویر بالا مشخص شده کلیک کنید تا پنل Paragraph و Character و ... را ببینید.
- به تب Paragraph بروید.

2-مطابق تصویر زیر، روی دکمه کنار پنل پاراگراف کلیک کنید تا منویی باز شود. فقط کافی است از این منو دو گزینه Middle Eastern every-line Compoer و گزینه Right to Left فعال باشد! همین! فارسی تایپ کنید و لذت ببرید :)

موفق باشید؛

صفحه آبی مرگ ویندوز (  BSOD  )صفحه ای بسیار آشنا برای کسانی است که ازاین سیستم عامل استفاده می کنند صفحه ای آبی رنگ که در زمانی که کامپیوتر دچار خطاهای سخت افزاری می شود که ادامه فعالیت امکان پذیر نیست این صفحه نمایان می شود و صفحه ای پر از خطاهای پیش آمده است. صفحه آبی مرگ از زمان ارائه ویندوز ۳٫۱ ( تقریبا ۱۵ سال قبل ) وجود داشته است که در آن زمان معروف به صفحه مشکی مرگ بوده زیرا پس زمینه رنگ این صفحه مشکی بود ولی با ورود ویندوز ۹۵ و سیستم عامل های بعد از آن تا ویندوز XP پس زمینه این صفحه آبی می باشد و به خاطر همین به صفحه آبی مرگ معروف می باشد.

با ارایه پیش نمایش ویندوز ۸ ، این نسخه هم از این صفحه بی بهره نبوده اما دیگر این صفحه به زشتی گذشته نیست و یک صفحه آبی رنگ با یک شکلک اخمو وغمگین و نوشته ای حاوی این خبر که سیستم شما دچار خطایی شده آن را ریستارت کنید می باشد.

به گزارش بخش خبر شبکه فن آوری اطلاعات ایران از Certcc، ویندوز 8 با تعدادی از تنظیمات كوچك اما مهم عرضه خواهد شد و مایكروسافت امیدوار است ویندوز 8 را به یك هدف سخت تر برای ویروس ها، كرم ها و تروجان هایی كه قادر به خراب كردن نسخه های قدیمی تر سیستم عامل بودند، تبدیل كند.

هفته گذشته در كنفرانس Build بسیاری از ویژگی های امنیتی ذكر شده توسط مدیر ویندوز، استیون سینوفسكی، درباره گسترش طراحی ویژگی هایی بود كه در ویستا و ویندوز 7 قرار داشتند و به تدریج از طریق به روز رسانی های ویندوز به آن اضافه می شدند.

این ویژگی شامل طرح بندی تصادفی فضای آدرس (ASLR) می شود كه در ویندوز 8 به طور گسترده تری از آن استفاده می شود و به عنوان یك ویژگی جدید خواهد بود كه هسته سیستم عامل را از چیزی كه " آسیب پذیری عدم دسترسی به اطلاعات ارجاع شده NULL حالت هسته" نامیده می شود، محافظت كند و اساسا این آسیب پذیری این امكان را به یك مهاجم می دهد تا یك بار بر روی سیستم دسترسی خود را بالا ببرد.

احتمالا بزرگترین ویژگی امنیتی اضافی، پشتیبانی از ویندوز 8 برای UEFI2.3.1 تكنولوژی بوت امن ( نیاز به پشتیبانی BIOS دارد) است كه بدافزار بوت شدن زود هنگام را از تداخل با محصولات آنتی ویروس قبل از آنكه در حافظه لود شود، متوقف می كند.

هیچ یك از این تغییرات اصلی نیستند اما آن ها به طراحی سیاست محدودكننده تا آن جا كه ممكن است ادامه می دهند و برنامه های كاربردی می توانند بدون برهم زدن سیستم عامل بر روی پلت فرم اجرا شوند.

اما سینوفسكی، اهمیت چرخه توسعه امنیت شركت، برنامه نویسی، تست كردن و طراحی سیستم را به توسعه دهندگان یادآور شد.

بزرگترین چالش امنیتی مایكروسافت با ویندوز 8 همان چیزی است كه شركت با ویندوز 7 داشته است و آن تعدادی از كاربران سرسخت به خصوص كاربران xp هستند كه حاضر به ارتقاء سیستم خود به نسخه های بالاتر نیستند.

حفاظت از اطلاعات ذخیره شده روی درایوهای خارجی مانند کول دیسک ها، اهمیت فراوانی دارد. تقریبا همه کاربران کامپیوتر می دانند، اگر به یک باره درایوهای خارجی را از پورت USB کامپیوتر جدا کنیم، ممکن است همه اطلاعات ذخیره شده را از دست بدهیم. همچنین این کار منجر به کوتاه شدن عمر مفید و کارایی این نوع درایوها نیز می شود.
این که بدانیم هنگام اتصال یک فلش به کامپیوتر، فقط ارتباط سخت افزاری بین آنها ایجاد نمی شود و از لحاظ نرم افزاری نیز با هم جفت می شوند، باعث می شود تا هنگام جدا کردن آنها از کامپیوتر دقت بیشتری کنیم و حوصله بیشتری به خرج دهیم.
یکی از رایج ترین و ساده ترین روش های حفظ امنیت اطلاعات درایو پیش از قطع اتصال آن از کامپیوتر، رفتن به نوار ابزار پایین صفحه ویندوز و راست کلیک کردن روی آیکون درایو خارجی و انتخاب گزینه safely to remove است. که کاربران مک و لینوکس آن را بیشتر با نام Ejecting می شناسند. اگر در این سیستم عامل ها ابزار ذخیره ای را که بر روی سیستم mount شده، بدون اجکت کردن جدا کنیم، با پیام خطایی مانند شکل زیر مواجه می شویم.

وصل و نصب درایوهای خارجی در ویندوز با لینوکس متفاوت است. در بیشتر مواقع در ویندوز به اعلام خروج فلش و دستگاه های مشابه به سیستم عامل، نیازی نیست. کمتر پیش می آید هنگام خروج ناگهانی درایوی، سیستم عامل ویندوز با پاپ‌آپ های مختلف به کاربر هشدار امنیتی بدهد. اما هنگامی که دوباره درایو مشابه را به همان کامپیوتر وصل کنید، با پنجره ای که در وسط صفحه باز می شود از کاربر می خواهد تا درایو را اسکن و اشکالات احتمالالی‌اش را برطرف کند. 

بنابراین شما چه زمانی متوجه می شوید که آیا می توان درایو را خارج کرد! در ادامه مطلب به موقعیت های هرگز، همیشه و گاهی اوقات قبل از خروج ابزار ذخیره می پردازیم که نیاز به eject یا safly remove کردن آنها داریم
مواردی که قطع اتصال درایو بدونEject یا safly remove کردن مشکلی ندارد
همان طور که در بالا گفتیم برخی از موارد هستند که برای خروج درایو خارجی نیازی به اطلاع سیستم عامل نداریم:

• در مورد ابزارهایی همچون CD و DVD که فقط دستگاه باید آنها را بخواند و قرار نیست فایلی روی آنها رایت شود. همچنین در مورد کول دیسک ها، کارت های CF و کارت های حافظه SD در حالت حفاظت شده یا write protect نیازی به eject یا remove نیست. هنگامی که فایلی فقط قابلیت خوانده شدن دارد، حتی اگر آن را به طور ناگهانی از سیستم خارج کنید, نیز توفیری نمی کند و اطلاعاتش همچنان روی دستگاه باقی می مانند. زیرا ویندوز قابلیت و توانایی تغییر اطلاعات را ندارد. در مورد درایوهای USB نیز پیش از اتصال آنها، بهتر است توجه کنید که آیا کلیدی برای تغییر حالت از خواندن به نوشتن دارد (read and write) یا خیر! اگر داشت بهترین و مطمئن ترین کار، قرار دادن آن روی حالت فقط خواندن است. 

• درایوهای شبکه ای که روی NAS یا سیستم ابری (cloud) ذخیره شده اند. این که در مورد درایوهای شبکه ای، اعلام خروج درایو به سیستم عامل چندان مهم نیست، به این معنا نیست که احتمال از دست دادن اطلاعات ذخیره شده را با قطع ناگهانی شبکه نخواهید داشت. اما اینگونه درایوها، اصولا به اعلام پیش از خروج نیازی ندارند زیرا تحت کنترل سیستمی مشابه پلاگ اند پلی (plug n play) باقی درایوها نیستند که شما امکان eject یا remove آنها را داشته باشید.
• درایوهای قابلی حمل و پرتابل همچون دوربین عکاسی و مدیاپلیرها که با USB به کامپیوتر وصل می شوند، نیز به اعلام خروج به سیستم عامل نیازی ندارند. این گونه سیستم ها مکان ویژه ای در ویندوز دارند و اطلاعاتشان در آنجا محفوظ است. به همین دلیل برای حفظ اطلاعات ذخیره شده روی آنها، لازم نیست حتما پیش از بیرون کشیدنشان از سیستم، آن را eject کنید. در برخی نمونه ها، شما حتی امکان این کار را در سیستم عامل ندارید و تنها باید کابل را جدا کنید.
• دستگاه هایی با امکان ReadyBoost را نیز می توان بدون نگرانی از نابودی اطلاعات، از سیستم جدا کرد. البته ما هم می دانیم این روزهای کمتر کسی از ReadyBoost استفاده می کند. هنگامی که از کارت حافظه یا کول دیسک به عنوان ReadyBoost برای بالا بردن سرعت ویندوز استفاده می کنید، سیستم عامل تنها فایل های کش را روی آن نگه داری می کند و فایل های اصلی بر روی هارد سیستم هستند. از این رو، قطع اتصال ناگهانی آنها صدمه ای به اطلاعات شما نمی رساند.
• مورد دیگری که برای قطع اتصال آن از کامپیوتر به اعلام و هشدار به سیستم عامل نیازی نیست، وسیله ای است که با آن سیستم عامل را بوت می کنید. البته اعلام نکردن به این معنا است که درایوی را تنها هنگامی خارج کنید که کامپیوتر خاموش باشد یا اطلاعات به طور کامل روی رم ذخیره شده باشند. بسیاری از توزیع های رایج لینوکس، فقط بخش های موردنیاز را از روی دیسک به رم منتقل می کنند. از این رو، ممکن است کامپیوتر برای راه اندازی سیستم به فایل ها و نرم افزارهای دیگری نیاز داشته و مجبور باشد دوباره به دیسک مراجعه کند. به همین دلیل هیچ وقت هنگام بوت شدن دستگاه، دیسک یا درایو موردنیاز را از سیستم خارج نکنید.

مواردی که باید پیش از قطع اتصال درایو باید آن را Eject کرد
دستگاه ها و درایوهای ذخیره سازی، مواردی هستند که برای خارج کردنشان از کامپیوتر حتما باید به سیستم عامل اعلام کنید. کاربر باید یاد بگیرد که حتما پیش از قطع اتصال موارد زیر، ایمنی را رعایت کند.

• هرگز هنگام اجرای فایلی از روی هارد درایوهای اکسترنال USB، آنها را از کامپیوتر جدا نکنید. زیرا در این درایوها، برق مورد نیاز هم توسط USB تامین می شود و هارد اصلا دوست ندارد که بدون اطلاع رگ حیات وی را قطع کنید . این موضوع ممکن است به اطلاعات ذخیره شده روی این هاردها صدمه بزند. بنابراین، بهتر است قبل از جدا کردن ناگهانی هارد از سیستم، حتما موارد ایمنی حفظ اطلاعات را رعایت و با Eject یا safly remove کردن، به سیستم عامل اعلام کنید. این کار فقط ثانیه ای وقت شما را می گیرد. اما در عوض امنیت فایل ها و عمر هارد دیسک تان تضمین می شود. 

• یک سری از دستگاه های ذخیره سازی هستند که برای داشتن عملکرد بهتر و سریع تر، گزینه cache آنها را فعال می کنند. این کار کیفیت و سرعت کار را در این ابزارها به شکل چشم گیری افزایش می دهد. اما در مورد این حافظه ها باید در نظر داشته باشید پیش از در آوردنشان از کامپیوتر، حتما این موضوع را به سیستم عامل اعلام کنید. یعنی به طور ناگهانی درایو را از سیستم جدا نکنید. زیرا ممکن است همه اطلاعات ذخیره شده از بین بروند و دستتان در حنا بماند.
• درایوهای در حال استفاده را هرگز به طور ناگهانی از کامپیوتر جدا نکنید. شما هرگز نمی توانید درایوی را فایل های آن در حال اجرا هستند، از کامپیوتر جدا کنید. برای اینکه همه اطلاعات موجود روی درایو همچنان باقی بمانند، بهتر است مطمئن شوید فایلی از آن روی سیستم باز نیست. اگر بخواهیم فقط به دستور‌العمل های فنی اکتفا کنیم، آنها می گویند فقط در مواقعی که فایلی را روی درایوی کپی می کنید، آن را از کامپیوتر جدا نکنید. اما ما به شما پیشنهاد می کنیم در صورت باز بودن هرگونه فایلی از درایو خارجی روی سیستم عامل، حتما آن را ببنید و سپس به سیستم عامل اعلام کنید که می خواهید آن ر ا از دستگاه خارج و اتصال را قطع کنید. این برای امنیت اطلاعات خودتان مفید است.
• در مورد درایوهایی که فایل ها یا سیستم های فایل های آنها رمزگذاری شده است. در این گونه موارد باید فایل ها را رمزگشایی و از آنها استفاده کرد. بعد از اتمام کار، برای خارج کردن درایو باید موارد ایمنی را حفظ کنید و سیستم عامل را در جریان خروج قرار دهید. این کار باعث می شود همه فایل های رمزدار شده شما، بعد از اعمال تغییرات نیز دوباره رمزگذاری شوند.

مواردی که قطع اتصال درایو بدون اعلام به سیستم عامل، ممکن است مشکل ساز شود
آخرین موردی که برای توضیح باقی مانده است، فلش هایی هستند که کاربر مدام با خود آنها را به این طرف و آن طرف می برد. در ادامه تعدادی ترفند برای جابه جایی امن آنها از کامپیوتر را نام برده ایم.
ویندوز به صورت پیش فرض امکان قطع ارتباط سریع این گونه درایوها با حفظ موارد ایمنی اطلاعاتشان را به کاربر داده است. به این معنا که می توان آنها را هنگامی که فایلی از آنها باز نیست و مورد استفاده نیستند، بدون انجام هیچ کاری از کامپیوتر جدا کرد. اما این کار در مواقعی منع شده است که در پایین توضیح داده ایم.

• هنگام اجرای نرم افزاری از روی کول دیسک، هرگز بدون حفظ موارد امنیتی آن را از کامپیوتر جدا نکنید. شاید نرم افزار موردنظر شما کاملا از روی حافظه خوانده و اجرا شود، اما گاهی پیش می آید برای ذخیره تغییرات یا بازخوانی بخش خاصی باید دوباره به خود نرم افزار اصلی رجوع کند. اگر در این حالت درایو را خارج کرده باشید، این کار نصفه باقی می ماند و عملیات موردنظر انجام نمی شود. در اینگونه موارد، بهترین کار، بستن همه برنامه های در حال اجرا از روی درایو و اعلام خروج (یا eject یا safly remove) به سیستم عامل است.

• بعد از نوشتن و رایت فایلی روی درایو خارجی می توان آن را از کامپیوتر جدا کرد. اما گاهی، حتی اگر چراغ چشمک زن فلش خاموش شده و دیگر چشمک نزد، نیز ممکن است ویندوز منتظر انجام کار دیگری باشد. به همین دلیل، بعد از نوشتن فایلی روی درایوهای یواس‌بی و پیش از خارج کردن آنها، بهتر است این مساله را به سیستم عامل گوشزد کنید تا اطلاعات ذخیره شده از بین نروند. این کار کمتر از ثانیه وقت شما را می گیرد. اما اگر به طور ناگهانی و بدون اطلاع به ویندوز این کار را بکنید، ممکن است همه فایل ها از بین بروند و دوباره باید کلی زمان برای کپی دوباره فایل ها صرف کنید.

• هارد درایوهای USB انواع مختلفی دارند. یکی از آنها مدلی است که با آداپتور شارژ می شود. این گونه درایوها را می توان ناگهان از کامپیوتر جدا کرد. اما گاهی پیش می آید که اطلاعات ذخیره روی آنها از بین می روند. به همین دلیل ضرر ندارد پیش از قطع ارتباط هارد درایو خارجی از سیستم عامل، این موضوع را به او اعلام کنید. مخصوصا در مورد هارد درایوهایی که ظرفیت بیش از 2 گیگابایت دارند، حفظ موارد ایمنی لازم است.

امروز می خواهم چند سایت در زمینه طراحی لوگو به دوستان وبلاگ نویس و یا کسانی که علاقه به طراحی لوگو دارند معرفی کنم . در اینترنت سایت های بسیاری هستند که به طور رایگان در زمینه طراحی لوگو فعالیت می کنند . این سایت ها به دو دسته تقسیم می شوند دسته اول سایت هایی می باشند که لوگو را از قبل را طراحی کرده اند و با فرمت PSD  ( فرمت مخصوص نرم افزار PhotoShop ) و یا EPS به طور رایگان برای دانلود قرار داده اند و شما پس از دانلود لوگو ها و با ویرایش آن توسط نرم افزار هایی همچون فتوشاپ و یا Adobe Illustrator به راحتی می توانید لوگوی خود را طراحی کنید که در این مورد چند سایت مفید معرفی خواهم کرد  . دسته دوم سایت هایی می باشند که کار را باز هم ساده تر از دسته اول کرده اند و با امکاناتی که در سایت خود فراهم آورده اند به شما این امکان را می دهند که به صورت آن لاین لوگوی خود را به راحتی و در عرض چند دقیقه طراحی کنید که این مورد برای دوستانی که آشنایی با نرم افزار فتوشاپ ندارند بسیار مفید است که در این زمینه نیز سایت بسیار مفیدی را معرفی خواهم کرد .

در مورد دسته اول می توانم سایت بسیار مفید bestcompanylogo را معرفی کنم که در این سایت بالغ بر 150 لوگو با فرمت EPS به طور رایگان قرار داده شده است و این لوگو ها در 25 موضوع مختلف دسته بندی شده است . سایت دیگری که می توانم در این دسته معرفی کنم سایت layouts4free که تعداد زیادی لوگو در فرمت PSD دارد و کافیست بعد از دانلود با نرم افزار فتوشاپ آن ها را ویرایش کنید .

برای دسته دوم قبلا در پست طراحی صفحات وب و لوگو سایتی را معرفی کرده بودم ولی امروز می خواهم یک سایت بسیار مفید دیگر یعنی Logo Maker را معرفی کنم . در این سایت شما به راحتی و در عرض مدت زمان بسیار کوتاهی می توانید لوگوی خود را از میان بالغ بر ۱۰۰۰ لوگو طراحی کنید ( لوگو های ابتدای آموزش توسط این سایت تهیه شده است ) . نکته بسیار بسیار مفید در مورد این سایت این می باشد که شما وقتی یک لوگویی را طراحی کردید در انتها این سایت به شما کدی می دهد که با قرار دادن این کد در سایت و یا وبلاگتان لوگوی شما نمایش داده می شود یعنی لازم نیست بعد از طراحی لوگو آنرا دانلود کنید بعدش دنبال هاستی به گردیم تا دوباره آن لوگوی طراحی شده را در آنجا آپلود کنیم تا در وبلاگمان نمایش داده شود و همچنین نکته جالب دیگر در مورد این سایت این می باشد که شما می توانید هر تعداد که تمایل دارید در این سایت لوگو طراحی کنید و بر تمامی آن ها مدیریت داشته باشید !!

فقط دو نکته را بگم اولی این که بعد از ورود به سایت برای طراحی لوگو توسط این سایت بروی عبارت Start your logo کلیک کنید . بعد از باز شدن پنجره مربوطه باید کمی منتظر بمانید تا نرم افزار مربوط که به صورت فلش می باشد به طور کامل لود شود سپس مرحله به مرحله لوگوی خود را طراحی کنید نکته دوم اینکه بعد از اینکه لوگوی خود را طراحی کردید و بروی گزینه Save کلیک کردید در صفحه جدید باید عضو سایت شوید و بعد از عضو شدن در سایت در صفحه جدید بروی عبارت Free web logo کلیک کنید تا کد مربوط به لوگوی خود را دریافت کنید البته در این صفحه می توانید بروی عبارت دانلود نیز کلیک کنید ولی باید 49 دلار بابت لوگویتان بپردازید !!  اگر خواستید دوباره لوگوی خود را ویرایش کنید وارد حساب خود در این سایت شوید و آن لوگوی طراحی شده را دوباره ویرایش کنید . اگر در این زمینه مشکلی داشتید و یا سایت ها مفید دیگری در این زمینه می شناسند در قسمت نظرات بیان کنید .

با کلیک بروی دکمه    به راحتی می توانید از بروز شدن مطالب در وبلاگ توسط سایت گوگل آگاه شود

منبع : www.MPcomputer.ir

افزایش عملکرد گیم با جدیدترین بروز رسانی های سندی بریج
اینتل بروز رسانی درایور گرافیکی را برای پردازنده های سندی بریج منتشر کرده است که عملکرد اجرای گیم را در ویندوزهای ویستا و سون تا 37% بهبود می بخشد.

به گزارش Cnet، در حالی که سندی بریج در حال ارتقاء و بروز رسانی درایوهای گرافیکی خود است، Ivy Bridge اصلاحات بیشتری را در بخش گرافیکی خود اعمال می نماید.

اینتل در قالب بیانیه ای اظهار داشت عمده این بروزرسانی های گرافیکی در نسل دوم پردازنده های Intel Core با گرافیک Intel HD است که عملکرد اجرای گیم را در پلتفرم های ULV به میزان 37% افزایش می بخشد.

پردازنده های ULV یا Ultra Low Voltage قدرتمندترین و اثربخش ترین پردازنده های به کار رفته در سیستم های باریک نظیر لپ تاپ های پاویلیون HP و لپ تاپ های سری 9 سامسونگ می باشند.

1. Safe Mode (حالت امن)
قابلیت جدیدی که در آفیس 2010 به چشم می‌خورد، قابلیت Safe Mode است. در صورتی که در این حالت وارد یکی از محصولات آفیس شوید، افزونه‌های اضافی نصب شده بر روی نرم‌افزار، همراه برنامه اجرا نخواهد شد. بسیاری از مشکلات آفیس نظیر اجرا نشدن برنامه به دلیل مشکلات افزونه هاست.
بدین منظور کافی است کلید Ctrl را از روی کیبورد نگه داشته و سپس نرم‌افزار را اجرا کنید. پیغامی ظاهر می‌شود که بایستی بر روی Yes کلیک کنید. سپس برنامه در حالت Safe Mode اجرا می‌شود.

2. غیرفعال کردن ماکروها
فایل‌های آفیس امکان ذخیره ماکرو (Macro) را در داخل خود دارند. ماكرو مجموعه‌ای از فرمان‌ها، كلیدها و یا کلیک‌های ماوس است كه موجب سهولت در انجام کارهای تکراری می‌گردد.
برای اجرای یک فایل بدون پردازش ماکروی درون آن کافی است کلید Shift را گرفته و فایل مورد نظر را اجرا کنید.

3. تعمیر رجیستری ویندوز
آفیس برای ذخیره بسیاری از قسمت‌های خود از رجیستری ویندوز استفاده می‌کند. گاهی ممکن است آسیب دیدن اطلاعات مربوط به آفیس در رجیستری موجب اختلال در عملکرد نرم‌افزارهای آفیس شود.
برای تعمیر رجیستری ویندوز شامل اطلاعات مربوط به آفیس، بر روی منوی Start کلیک کرده و عبارت winword /r را وارد نموده و Enter بزنید (در ویندوز XP بایستی این کار را در محیط Run انجام دهید).
پس از چند لحظه پنجره‌ای نمایان خواهد شد که میزان عملیات انجام شده برای تعمیر برنامه را مشخص خواهد کرد. این کار ممکن است چند دقیقه طول بکشد.

از انتشاراسم شبکه تان جلوگيري کنيد
اکثر مسيرياب هاي Wi-Fi بي سيم، (SSID ( Service Set Identifier خود را به طور پيش فرض منتشر مي کنند. اين، اسم شبکه بي سيم شما است و انتشار آن راهي است که ابزارهاي Wi-Fi مثل لپ تاپ ها و تلفن ها، شبکه ها را پيدا مي کنند.
اگر کاربران از اسم شبکه فعلي شما آگاهي داشته باشند، بايد SSID را عوض کنيد. اسم آن را چيزي مثل LocalPrecinct212 بگذاريد تا باعث شود، آن را به طور منظم عوض کنيد تا نتوانند SSID شما را حدس بزنند. به خاطر داشته باشيد، اگر شما انتشار SSID شبکه تان را غيرفعال کنيد اضافه کردن ابزار جديد به شبکه را به يک کابوس براي خودتان تبديل خواهيد کرد.

تعداد آدرس هاي IP را محدود کنيد
يک آدرس IP موقتي که به هر يک از ابزارهاي متصل به مسيرياب، اختصاص داده مي شود، از Dynamic Host Control Protocol يا DHCP استفاده مي کند. اين کار مي تواند در زمان، صرفه جويي کند. هر چند اگر شما بخواهيد کنترل شبکه تان را در دست داشته باشيد، آدرس هاي IP استاتيک خودتان را به ابزار متصل به شبکه اختصاص دهيد. اين بدان معنا است که هر لپ تاپ، تلفن، سيستم بازي که از Wi-Fi استفاده مي کند، مي توان آن لاين شود.
گزينه ديگر اين است که تعداد آدرس هاي IPاي را که DHCP مي تواند قبول کند، محدود نمائيد. اگر بدانيد 6 وسيله مختلف به شبکه تان متصل است، در نتيجه فقط 6 آدرس IP را اختصاص دهيد. آدرس هاي IPاي را که محصولات با سيم و بي سيم را پوشش مي دهند، به خاطر بسپاريد تا کل سخت افزار مبتني بر اترنت را که شامل PCهاي دسک تاپ، تلويزيون ها، کنسول هاي بازي و غيره مي شود، در اين ليست بگنجانيد.
دست آخر اينکه اکثر مسيرياب هاي جديد، يک DHCP reservation را انجام مي دهند. اين کار شما را مطمئن مي کند هر بار که وسيله اي به شبکه متصل مي شود، دقيقاً يک آدرس IP مشابه را دريافت مي کند. بدون اين کار، آدرس بايد عوض شود. مشابه نگه داشتن اين آدرس ها، باعث تسهيل ارتباط در شبکه مي شود، خصوصاً اگر شما از يک PC به عنوان سرور براي ويدئوي Xbox يا PS3 استفاده کنيد.

MAC را بلوکه کنيد
شما مي توانيد آدرس هاي MAC ليست شده براي هر وسيله اي را که با مسيرياب شما صحبت مي کند، در مقابل آدرس هاي MACي که به طور فيزيکي بر روي سخت افزار شما stamp شده اند، چک کنيد. اگر شما MACي را که با تجهيزات شما مطابقت ندارد، مشاهده کنيد، احتمال اينکه کسي بطور غير مجاز وارد شبکه شما شده باشد، وجود دارد.
سپس، MAC Address Filters را در تنظيمات مسيرياب خود پيدا کنيد. به مسيرياب بگوئيد فقط به آدرس هاي MAC مورد نظر و تائيد شده شما اجازه اتصال دهد. هر بار که شما يک محصول جديد Wi-Fi را به شبکه معرفي مي کنيد، بايد يک آدرس MAC جديد را وارد کنيد. .

امواج هوايي را رمزگذاري کنيد
به طور طبيعي، بهترين روش جلوگيري از دسترسي افراد به شبکه در حالي که شبکه به راحتي براي شما و دوستان تان قابل دسترس باشد، رمزگذاري آن با استفاده ازWPA(Wi-Fi Protected Access) که در تمام شبکه هاي مدرن ارائه مي شود، است. هر چند، ممکن است شما محصولات قديمي تري داشته باشيد که فقط از WEP که قابل crack شدن است، پشتيباني مي کنند. شما مي توانيد از آن ها نيز استفاده کنيد اما به کارگيري آن ها، شبکه شما را آسيب پذير مي کند اما بهتر از اين است که دست روي دست بگذاريد و کاري نکنيد. دري را با يک قفل شکسته در نظر بگيريد که از نداشتن يک در باز، بهتر است. شما همچنين ممکن است محصولاتي که ازWPS)) Wi-Fi Protected Setup استفاده مي کنند داشته باشيد. اين ها با WPA کار مي کنند. در مسيرياب خود دکمه اي را فشار دهيد و دکمه مربوطه بر روي يک محصول Wi-Fi را نيز بفشاريد تا اين دو به طور اتوماتيک، يک کلمه عبور قوي و غيرقابل آسيب ( که حتي شما هم از آن مطلع نخواهيد شد)، ايجاد کنند. شما فقط به يک کلمه عبور Master بر روي مسيرياب نياز داريد. تمام سخت افزارهاي Wi-Fi از اين قابليت پشتيباني نمي کنند، بنابراين ممکن است بهتر باشد خودتان يک کلمه عبور فوق العاده قوي بسازيد.

Cisco Network Magic را امتحان کنيد
Cisco Network Magic Pro 5.5 قادر است، ردگيري فعاليت هاي شبکه شما و شناسايي مهاجمان را به خوبي انجام دهد. اين نرم افزار تقريباً با تمام شبکه هاي خانگي ( خصوصاً آن هايي که از مسيرياب هاي Cisco و Linksys استفاده مي کنند)، کار مي کند و به ايجاد ارتباطات قوي تر و ايمن تر کمک مي نمايد. علاوه بر اين، به شما امکان مي دهد با يک نگاه به نقشه شبکه خود بفهميد چه کساني نبايد بر روي آن حضور داشته باشند.
در واقع، جديدترين نسخه اين نرم افزار از يک HNAP يا Home Network Administration Protocol براي کنترل تنظيمات ايمني در اکثر مسيرياب ها استفاده مي کند. وقتي اين نرم افزار در حال کار باشد، روشي سريع براي برطرف نمودن مشکلات امنيتي فراهم مي آورد. برخي از ساير ابزارهايي که مي توانند به شما کمک کنند Who,s On My WiFi و AirSnare هستند.

خطاهای کامپیوتر، بازخورد(فیدبک) آنی است. خطا به شکل پیام هشدار دهنده و یا تغییر در رفتار رایانه خود را نشان می دهد.معمولترین خطای بدی که برای ویندوز اتفاق می افتد «صفحه مرگ آبی» ویندوز است که کاربران دیگر به آن عادت کرده اند!
همچنین خطاها بیشتر به شکل کدهای خطا بیان می شوند.
کدهای خطای مایکروسافت نشان از مشکلی در پروسه پردازش ویندوز دارند. عیب ممکن است به خاطر ورودی اشتباه کاربر باشد ، یا مشکل از نصب نرم افزار یا سخت افزاری خاص به وجود آید. اما کدهای خطا یک کارکرد بسیار مهم دارند: معنای آنها این است که برای عیب یابی و رفع عیب رایانه دچار خطا شده راهی وجود دارد.

ErrorGoblin.com
ErrorGoblin نوار جستجوی ساده ای ارائه می کند. کافیست در این نوارجستجو کد خطای ویندوز را وارد کرده و جستجو کنید تا سیستم دلیل بروز خطا را به شما نمایش دهد. قسمت جستجو کد های خطا به شکل ۰xn یا ۰xen را که در آن n معرف عدد میباشد می پذیرد. این ابزار راه سریعی برای جستجوی مشکل شماست چون لازم نیست در سایت ثبت نام کرده و سپس وارد شوید یا در یک لیست بلند بالا بخواهید بگردید تا به خواسته خود برسید.جستجو در ErrorGoblin ممکن است همیشه به نتیجه نرسد. در این حالت شما می توانید کد خطا شما را برای انها ایمیل کرده و آنها پس از فرستادن جواب برای شما آن کد را هم به به بانک اطلاعاتی خود اضافه خواهند کرد.

ErrorKey.com
ErrorKey به شما این امکان را می دهد تا در محیط های جستجوی وسیعی مثل اوراکل Sybase, DB2, HTTP, Flash, SAP DB همچنین سیستم کدهای خطای مایکروسافت بپردازید. یکی از قابلیت های منحصر به فرد این سایت ، دارا بودن محیط جستجو در کمک به درک خطا های سنسور خودرو های جدید است. شما می توانید شماره کد خطا یا نوع خطا را در جستجوی خطا وارد کرده و معنی ومفهومش را دریابید.

ErrorHelp.com
این سایت پیش از این به عنوان Bug.gd شناخته می شد ،سپس به ErrorHelp تغییر نام داد.اما پایگاه داده و کارکرد های آن ثابت باقی مانده. راهنمای خطا نیز یک افزونه قابل نصب در فایرفاکس و IE7 برای جستجو کدهای خطا ارئه می کند. ErrorHelp دارای بخشی مربوط به حل خطاهاست ، که معلومات و دانش زیادی در این قسمت در دسترس کاربران علاقه مند قرار گرفته است. سایت حاوی لیستی ۱۳۰،۴۱۴ تایی از خطاهای مختلف و و راه حل های رفع آنهاست.

EventID.net
EventID حاوی اعداد منحصر به فردی متناظر با هر اتفاق قابل توجهی که در ویندوز و یا یک برنامه تحت ویندوز رخ می دهد است. اطلاعات توسط کاربر وارد سیستم میشود. EventID مرجع غنی برای کلیه حوادث رخ داده در ویندوز است. ابزار عیب یابی ویندوز در Windows Event Viewer به حل هر مشکل ویندوز به کاربران کمک فراوانی میکند.
سایت دارای ۱۰۵۶۹ شناسه رویداد ثبت شده و ۵۰۰ منبع رویداد را با اطلاعات ارائه شده بیشتری توسط همکاران سایت است. در EventID ، شما همچنین می توانید کد های خطای دیگر غیر از ویندوز را هم جستجو کنید.

Wikipedia’s List of HTTP Status Codes
کدهای HTTP را معمولا هنگامی که با یک صفحه وب غیر قابل دسترس و یا مسدود مواجه می شوید مشاهده می کنید. هنگامی که وب سایت مورد نظر ندارد درست بارگذاری نشود پیغام خطا به شکل کدهای وضعیت HTTP توسط سرور به مرورگر ارسال می شود. این حالت معمولا شامل کد وضعیت HTTP و دلیلی مانند «خطا در سرور داخلی »یا«۴۰۴ هنوز خطا پیدا نشد». اگر می خواهید نگاه گسترده تری به خطاهای HTTP بیاندازید، ویکیپدیا برایتان یک لیست مرتب و منظم از این کدها را فراهم کرده است.

SMTP Error Codes
احتمالا پس از خطای ۴۰۴ ، این رایج ترین نوع خطا است. بیشتر ما آن خطا را وقتی که ایمیل به مقصد نرسیده باشد و یا در ارسال دچار مشکل شود دیده ایم. خطای SMTP مشخص کننده وضعیت بین دو سیستم سرویس دهنده ایمیل یعنی سرور فرستنده و سرور گیرنده ان است. معمولا ما به کد خطای ۳ رقمی توجه نمی کنیم. اما اگر علاقه مند باشید سایت About.com مکان خوبی برای درک معنای هر عدد کد خطا می باشد. هر رقمی در کد خطای SMTP به معنی مطلبی است و ترکیب آنها به ما می گوید چه اشتباهی رخ داده و علتش چیست.

List of POST / beep codes
کامپیوترها هنوز هنگام بوت کردن بوق کوتاهی میزنند. بوق غیر عادی نشان از مشکل سخت افزاری در سیستم دارد. این مشکل می تواند از حافظه رم درست در جای خود قرار نگرفته و شل (بوق بلند) ، یا مشکلی جدی مانند مادربرد معیوب باشد. صدای بوق ممکن است بسته به سازنده مادر برد متغییر باشد، اما در لیست موارد مشترک بیپ ها آورده شده است. این سایت همچنین راه حل هایی دارد که شما می توانید امتحان کنید تا مشکل بیپ رایانه تان برطرف شود، البته فقط در صورتی که شما مشکلی با باز کردن کیس رایانه و دست به آچار شدن نداشته باشید.

Windows Stop Messages
هنگ کردن مداوم ویندوز را چه طور برطرف می کنید؟ خطاهای توقف ویندوز کاملا رایج هستند و گاهی هنگام نصب ویندوز اتفاق می افتد. اما بدترین کد خطا این است: “Stop 0×۰۰۰۰۰۰۷B”. این بدان معناست که رایانه دارای ویروس بوت شده است. لینک بالا فهرستی از کدهای خطای توقف و راه حل های آن از طریق لینک های پشتیبانی مایکروسافت دارد. شما همچنین می توانید از صفحه جستجوی سایت کمک بگیرید.

پشتیبانی مایکروسافت
سایت پشتیبانی مایکروسافت همراه با دو نوع جستجوی خطاها ارائه شده است. در جستجوی پایه(Basic search) ، شما فقط باید کد خطا را وارد و جستجو کنید. جستجوی پیشرفته به شما امکان می دهد نتیجه را توسط نوع محصول سخت افزاری و محل هایی از مایکروسافت که می خواهید نتیجه را از ان بیابید مانند Microsoft Answers و ویندوز آنلاین و یا Windows Online or solutions محدودتر بسازید.

1- پس از خرید لپ تاپ ، از آن استفاده کنید تا کاملا شارژ تمام کند، وقتی که خاموش شد آن را برای دوازده ساعت روی شارژ بگذارید.
۲- دیفراگ منظم. هارد شما کارش را هر چه سریعتر انجام دهد، تقاضای کار کمتری برای هارد و باتری تان ارسال خواهد شد. با انجام مرتب سازی (Defregment) منظم هارد دیسک لپ تاپ تان کارایی آن را تا حد ممکن افزایش دهید. البته توجه داشته باشید که هنگام دیفراگ کردن حتما لپ تاپ تان به برق وصل باشد.
۳- نور صفحه نمایشتان را کم کنید. امروزه اغلب لپ تاپ ها دارای قابلیت کم کردن نور صفحه نمایش هستند. برخی هم حتی دارای قابلیت بهبود کارکرد سی پی یو و سیستم خنک کننده هستند. پس میزان مصرف انرژی آنها را تا حد اقل ممکن کاهش دهید، تا بالاترین میزان عمر باتری را داشته باشید.
۴- نرم افزارهایی را که در پس زمینه سیستم عامل تان اجرا می گردند خاموش کنید. همچنین برنامه های غیر ضروری را که در نوار ابزار پایین دسکتاپ در حال اجرا هستند ببندید.
۵- ابزارهای خارجی غیر ضرور را به لپ تاپ وصل نکنید. ابزارهای USB (مانند موس) باتری لپ تاپ تان را خالی می کنند. هنگامی که از آنها استفاده نمی کنید، خاموش شان کنید. مطمئنا شارژ دیگر وسایل از طریق لپ تاپ (مانند Ipod) هنگامی که لپ تاپ از باتری استفاده می کند، سریعا شارژ را خالی می کنند.اگر نیازی به کارت شبکه بیسیم و بلوتوث تان ندارید آنها را هم خاموش کنید.
۶- رم سیستم تان را افزایش دهید. این کار به شما اجازه می دهد تا به جای اینکه سیستم مرتب از حافظه مجازی استفاده کند، پردازش هایتان را بیشتر با رم انجام دهید. حافظه مجازی برای انجام پردازش ها از هارد استفاده می کند و کارایی مصرف انرژی آن بسیار پایین است. توجه داشته باشید که افزودن رم باعث افزایش مصرف انرژی می شود، اما کارایی آن بیشتر از برنامه های شبیه سازی است که حافظه مجازی را ایجاد می کنند.
۷ - هارد درایو و ابزارهای سی دی / دی وی دی را خاموش کنید. میزان مصرف انرژی سی دی/ دی وی دی درایو ها از هارد هم بیشتر است. حتی وجود سی دی در درایو باعث مصرف بیشتر می گردد، حتی اگر از آن استفاده هم نشود. تا جایی که ممکن است سعی کنید که به جای درایو نوری از برنامه های درایو مجازی استفاده کنید.
۸- اتصالات باتری را تمیز نگه دارید. هر دو ماه یک بار پارچه ای را به الکل آغشته کرده و اتصالات فلزی باتری را تمیز کنید.این کار راندمان جابجایی انرژی بین باتری و لپ تاپ را بالا می برد.
۹- از باتری تان مراقبت کنید. باتری را به کار وادارید. باتری شارژ شده را برای مدت طولانی بلااستفاده نگذارید. هر بار که باتری را شارژ می کنید، آن را حداکثر طی یک تا دو هفته استفاده کنید. همچنین، شارژ باتری های Li-On را هیچگاه کاملا خالی نکنید. در صورتی که از باتری های نیکل کادمیوم استفاده می کنید، اجازه دهید که کاملا خالی شوند و سپس آنها را شارژ کنید. باتری های جدید NiMH نیازی به این کار ندارند و باتری های Lithium-ion از آن هم بهترند.
۱۰- هایبرنت به جای استند بای. اگر کامپیوترتان در طول روز مدتی را بدون استفاده است، آن را به گونه ای تنظیم کنید که پس مدت معینی وارد وضعیت استند بای شود. اگر چه قرار دادن لپ تاپ در حالت استند بای باعث صرفه جویی زیادی در مصرف انرژی می گردد و همچنین سریعا به حالت آماده به کار بر می گردد، اما به هیچ وجه کارایی آن به اندازه صرفه جویی انرژی در حالت هایبرنت نیست. هایبرنت کردن سیستم در عین حال که باعث حفظ دوره کاری تان می گردد، ابزارهای تان را کاملا خاموش می کند تا استفاده انرژی نداشته باشند.
۱۱- دمای عمومی سیستم تان را پایین نگه دارید. لپ تاپ در دماهای پایین تر کارایی بهتری خواهد داشت. هرچند وقت یک بار منافذ هوا را با یک پارچه یا تمیز کننده صفحه کلید پاک کنید و یا اینکه هرسال یک بار آن را برای سرویس ببرید.
۱۲- تنظیمات انرژی را بهینه سازی کنید. در کنترل پنل ویندوزتان از طریق گزینه Power Option میزان مصرف انرژی را بهینه کنید. برای نتایج مناسب گزینه Max battery را انتخاب کنید.
۱۳- از چند برنامه به شکل همزمان استفاده نکنید. هنگامی که از باتری استفاده می کنید، هر بار فقط یک کار را انجام دهید و سپس سراغ کار بعدی بروید. هنگامی که بر روی یک صفحه گسترده کار می کنید، برنامه ایمیل تان هم در حال کار است؛ همزمان به موسیقی هم گوش می دهید. ذهن تان را بر روی یک کار متمرکز کنید. اگر این کار را نکنید، قبل از اینکه هیچ کاری به پایان برسد باتری تان خالی شده است.
۱۴ - کارهای ساده را از لپ تاپ تان بخواهید. فعالیت هایی مانند چک کردن ایمیل و پردازش متن بسیار کمتر از بازی ها و پخش دی وی دی مصرف انرژی دارند. اگر در هنگام مسافرت تنها یک باتری شارژ شده دارید، در مورد نحوه کارتان عاقلانه تر فکر کنید.
۱۵- برای خودتان لپ تاپ های کاراتر بخرید. هم اکنون به جایی رسیده ایم که کارخانه های سازنده صحبت از باتری های یک روزکامل می کنند و لپ تاپ های کاربردی تری به بازار می آیند، سعی کنید که لپ تاپ قدیمی تان را با مدل های جدید تر و کاراتر جایگزین کنید.
16- عملکرد ذخیره خودکار را خاموش کنید. قابلیت ذخیره خودکار مایکروسافت ورد و اکسل بسیار به درد بخورند، اما برای انجام منظم این کار هارد باید بیشتر کار کند و مصرف انرژی آن بالا می رود. البته اگر آن را خاموش کنید، بهتر است که هنگامی که باتری ضعیف است این قابلیت را دوباره روشن کنید تا قبل از اینکه سیستم تان بیهوش شود کارهایان ذخیره شوند. ضمنا درخصوص استفاده از این نکته دقت بیشتری به خرج دهید تا اطلاعات تان را از دست ندهید.
۱۷- میزان انجام کارهای گرافیکی را کاهش دهید. شما می توانید این کار را با تغییر رزولوشن صفحه نمایش و خاموش کردن قابلیت های تفننی گرافیک انجام دهید. امروزه کارت های گرافیک هم اندازه و یا حتی بیشتر از هارد دیسک مصرف انرژی دارد.
۱۸ - همیشه هنگام مسافرت حداقل دو باتری شارژ شده را به همراه داشته باشید.

امروزه بسیاری از ما ساعات کاری خود را مقابل صفحه مانیتور سپری می کنیم و وقتی به خانه می رسیم هم خستگی تن خود را جلوی صفحه تلوزیون (یا مجددا مانیتور کامپیوتر) به در می کنیم، اما با خستگی چشمهایمان چه کنیم؟
خستگی و حتی درد چشمها در برابر مانیتور یکی از شایعترین مشکلاتی است که کاربران کامپیوتر با آن مواجه اند. مساله ای که بعضی وقتها ممکن است حتی مانع از فعالیت عادی و یا خوابیدن هم بشود. شاید شما هم قبلا گرفتار چنین مشکلی شده اید و حتی به دنبال راه حلی برای آن هم گشته اید. اما چه کار باید کرد؟
اولین کار این است که "خستگی چشمها" را بشناسیم. یا آنگونه که این روزها مرسوم است: خستگی چشمها را از نو تعریف کنیم!

شناخت "خستگی چشمها"

تشخیص علائم خستگی چشمها بسیار آسان است، اما چیزی که کمی سخت است، یافتن ارتباط بین این علائم و خستگی چشمهاست. چون این علائم بسیار غیراختصاصی و رایج هستند. مثلا سردرد، احساس سنگینی سر، سرگیجه یا پرش عضلات اطراف چشم و پلک می تواند نشانه ای از خستگی چشم باشد. همچنین ممکن است درد و سوزش چشمها (حتی وقتی که چشمها را می بندیم) و احساس سنگینی چشم و حتی تهوع هم علامت خستگی چشم باشند.
اما مساله این است که ما بیشتر اوقات به جای توجه به این علائم که چشم برای ما می فرستد، آنها را تقصیر کم خوابی یا استرس کار و خستگی روزمره می دانیم و اهمیتی برای آنها قائل نمی شویم.

چطور از دست خستگی چشم خلاص شویم؟

به چشمهایتان زنگ تفریح بدهید: بعضی وقتها بلند شدن از جلوی کامپوتر خیلی سخت است اما بهتر است هر نیم ساعت که با کامپیوتر کار می کنید، چند دقیقه ای به چشمانتان استراحت بدهید، بروید و یک نوشیدنی برای خودتان بیاورید. با کسی که قرار است پروژه ای را تحویلش بدهید کمی تلفنی صحبت کنید. از پنجره به بیرون نگاهی بیندازید یا هر کار دیگری که مستلزم نگاه کردن به صفحه مانیتور نباشد انجام بدهید. چشم شما قدرشناسی خود را نشان خواهد داد و کمتر بهانه خواهد گرفت.
از نرم افزارها برای یادآوری استفاده کنید:
تعداد زیادی از اپلیکیشن های یادآور سلامت برای گیکهای محترم عرضه شده اند. مثلا: Awareness, WorkRave, Time Out, و ProtectYourVision. کار همه آنها این است که گاه به گاه به شما یاد آوری می کنند که این اطراف چیزی غیر از مانیتور و کامپیوتر هم هست و بهتر است لحظاتی به چشمان خود استراحت بدهید.

قانون 20-20-20

برای بخاطر سپاری بهتر و رفع خستگی چشمها، عده ای قانون 20-20-20 را پیشنهاد می کنند که به این صورت بیان می شود. هر 20 دقیقه، 20 ثانیه به جایی در 20 قدمی خود نگاه کنید (این 20 قدم چیزی حدود 6-7 متر می شود) اما من ترجیح می دهم این قانون را به این صورت اصلاح کنم: هر 20 دقیقه 20 ثانیه به فاصله دور نگاه کنید و 20 قدم هم راه بروید. اینطوری هم از خستگی چشمها در امان خواهید بود و هم درد کمر و کتف و شانه ها کمتر به سراغتان می آید. چون توصیه شده است که بعد از مدتی نشستن، بهتر است چند قدم راه بروید.

چشمها را باید شست:

بله چشمها را باید شست، البته خود چشم بلد است این کار را انجام بدهد. پلک زدن مرتب، عمل شستشوی چشم را با استفاده از ماده پاک کننده و محافظ فوق العاده ای به نام اشک انجام می دهد. اما متاسفانه وقتی به شدت به چیزی خیره شده اید (مثلا یه صفحه مانیتور) دفعات پلک زدن بسیار کم می شوند و این چیزی است که اصلا خوب نیست و بعد از مدتی ممکن است اشک کاربر محترم را در بیاورد. بهتر است گهگاه چشمانتان را برای چند ثانیه ببندید یا چند بار عمدا پلک بزنید.

عادت های خوب برای چشم:

وقتی شروع به استفاده از قانون 20-20-20 کردید، سعی کنید اینکار را مرتب انجام دهید. در ضمن می توانید این قانون را طوری اصلاح کنید که با شرایط شما سازگارتر باشد. ادامه دار بودن این استراحت بسیار مفیدتر از انجام دقیق آن هر 20 دقیقه یکبار است.
همچنین بهتر است نور صفحه نمایش را متناسب با شرایط خودتان و روشنایی محیط تنظیم کنید. بعضی نرم افزارها مانند Flux می توانند کار تنظیم روشنایی صفحه در طول روز را برایتان انجام دهند. همچنین بهتر شدن شرایط زیستی محیط کار شما نظیر تنظیم روشنایی و تهویه مناسب و حتی دکوراسیون و رنگ بندی خوب؛ می تواند تاثیر زیادی در بهبود سلامت بدن و چشمهایتان داشته باشد. حتی یک تغییر کوچک هم می تواند کمک بزرگی باشد.
نهایتا اینکه، بهتر است در غیر از ساعات کاری استفاده از صفحه نمایش را محدود کنید. دل کندن از تکنولوژی اطلاع رسانی خیلی سخت است ولی یک قدم زدن معمولی می تواند در سلامت و روحیه شما تاثیری بگذارد که به چند دقیقه دوری از صفحه مانیتورتان می ارزد.

الف: استفاده از برنامه های بک آپ
۱- برنامه Gmail backup نرم افزاری رایگان و با قابلیت کاربری ساده است و همان کاری را انجام می دهد که از اسمش پیدا است. تنها کافی است اطلاعات اکانت تان را در اختیارش بگذارید تا تمامی ایمیل های تان را دانلود کند، به صورت امن ذخیره کرده و هر لحظه که لازم باشد آنها را به جیمیل تان برگرداند. فقط به یاد داشته باشید که این برنامه تنها لیبل های انگلیسی با کاراکترهای [a-z و A-Z و 0-9] را بک آپ می گیرد و قبل از شروع کار با آن باید نام لیبل ها را در جیمیل اصلاح کنید.
این برنامه رایگان تنها برای سیستم عامل های ویندوز و لینوکس تهیه شده است. نرم افزار جیمیل بک آپ را می توانید از این وب سایت دریافت کنید.
۲- برنامه Gmail Keeper هم تقریبا کاری مشابه جیمیل بک آپ انجام می دهد. با این تفاوت که همه انواع لیبل را به راحتی شناسایی کرده و ایمیل های دانلود شده را در قالب یک فایل زیپ نگه داری می کند. این برنامه همچنین قابلیت پشتیبانی از چندین اکانت جیمیل را دارد و می توانید با رمزگذاری ایمیل های دانلود شده، از آنها به خوبی محافظت نمایید. علاوه بر این، جیمیل کیپر امکان برنامه ریزی برای بک آپ گیری های خودکار و منظم را هم دارد.

ب: استفاده از سایت های پشتیبان گیر.
۱- Backupify به صورت اتوماتیک و طی زمان های مشخص، نسخه های بک آپ مورد نظر شما را بر روی سرور خود ذخیره می کند. این برنامه علاوه بر جیمیل، می تواند از برخی سرویس های آنلاین مشهور مانند فیس بوک، تویتر، Google Apps، فلیکر، پیکاسا، گوگل کانتکت، گوگل داکس، بلاگر و… نیز نسخه پشتیبان تهیه کند.
شما کافی است یک بار اطلاعات اکانت مورد نظر برای بک آپ گیری را به برنامه بدهید و دیگر کاری به آن نداشته باشید. خودش از طریق ارتباط امن https با سایت مورد نظر، همه کارها را انجام می دهد. البته حواس تان باشد شما اطلاعات تان را از یک کلود به کلود دیگر منتقل می کنید و باز هم بر روی کامپیوترتان نسخه پشتیبانی ندارید.
با استفاده از نسخه رایگان این برنامه، شما ۲ گیگابایت فضای رایگان برای بک آپ گیری از ۵ اکانت را در اختیار دارید و سایت به صورت هفتگی کار تهیه نسخه پشتیبان را انجام می دهد. از دیگر امکانات جالب این سرویس می توان به بک آپ گیری انتخابی پوشه ها و لیبل ها اشاره کرد که باعث سرعت بیشتر کار و استفاده بهینه تر از فضای موجود می گردد.
۲- همچنین می توانید از یک اکانت لایو مایکروسافت برای تهیه نسخه پشتیبان ایمیل های تان استفاده کنید. شما به راحتی می توانید یک اکانت جیمیل را به صورت POP3 به ایمیل لایو هات میل تان متصل کرده و یک نسخه پشتیبان از تمامی ایمیل های تان در اختیار داشته باشید. مایکروسافت نام این کار را TrueSwitch گذاشته است. این قابلیت شامل یک برنامه مهاجرت ایمیل تحت وب کاملا امن و مطمئن است که تمامی ایمیل ها و پیوست های آن را از جیمیل به اکانت هات میل منتقل می کند. بسته به تعداد ایمیل های شما، این روند ممکن است تا ۲۴ ساعت به طول بیانجامد. علاوه بر امکان جابجایی ایمیل ها، می توانید اطلاعات تماس و تقویم گوگل خود را نیز توسط این برنامه به ایمیل جدید هات میل تان منتقل کنید.

ج: استفاده از کلاینت های ایمیل بر روی کامپیوتر
این یکی از راه های بسیار راحت و مورد پسند همگان برای تهیه نسخه های پشتیبان، استفاده از ایمیل کلاینت ها است که تنها چند دقیقه وقت شما را برای راه اندازی می گیرد. علاوه بر این می توانید از این کلاینت ها به عنوان برنامه مدیریت ایمیل تان هم استفاده کرده و امنیت ایمیل تان را افزایش دهید. جیمیل به شما اجازه می دهد که با تمامی برنامه های مشهور مدیریت ایمیل از قبیل اپل میل، اوت لوک و تاندربرد به ایمیل های تان دسترسی داشته باشید. به دلیل امنیت، راحتی کاربرد، رایگان بودن و وجود نسخه هایی برای انواع سیستم های عامل، در این دوره تاکید ما بر تاندربرد شرکت موزیلا است.

دانلود تاندربرد
ابتدا در بخش تنظیمات جیمیل (Settings یا Mail Settings) به تب Forwarding and POP/IMAP رفته و در بخش اول POP را برای همه ایمیل ها فعال کنید (Enable POP for all mail).
بخش دوم (When messages are accessed with POP) را هم به گونه ای تنظیم کنید که جیمیل نسخه ای از ایمیل ها را بر روی سرور خودش نگه داری کند (keep Gmail’s copy in the Inbox).
حال باید برنامه مدیریت پست الکترونیک (mail client) مورد نظر را بر روی سیستم تان فعال کنید. گوگل راهنمای گام به گامی برای این کار تهیه کرده است. در درس مجزایی هم به توضیح کامل کار با تاندربرد پرداختیم. برنامه تاندربرد معمولا تنها با دریافت نام کاربری و رمزعبور جیمیل، به صورت خودکار تنظیمات را انجام می دهد و کار خاصی ندارد. در قسمت incoming server این اطلاعات را وارد کنید: pop.googlemail.com, port:995.
حال هرگاه که برنامه تاندربرد را باز کنید، تمامی ایمیل های جدید دانلود شده و به پوشه انتخابی منتقل می گردند. شما همچنین می توانید نسخه ای از ایمیل های تان را در جای امن دیگری بر روی کامپیوتر نگه داری کنید. فقط به خاطر داشته باشید که اگر از ایمیل کلاینت ها تنها برای بک آپ گیری استفاده می کنید و مدیریت ایمیل تان را از طریق سایت آن انجام می دهید، هر چند وقت یک بار برنامه را اجرا کنید تا نسخه جدیدی از ایمیل ها دانلود شود. ضمنا فراموش نکنید که این روش فقط یک نسخه از ایمیل های دریافتی شما را نگه می دارد و شامل ایمیل های ارسالی تان نمی شود، بنابراین یک پشتیبان کامل محسوب نمی شود.
البته راه های متفاوت و مختلف دیگری هم برای پشتیبان گیری در دسترس است. برای مثال می توانید کاری کنید که تمام ایمیل های شما به یک اکانت جیمیل دیگر فوروارد بشوند. در این حالت، یک جیمیل دوم برای پشتیبان گیری از ایمیل های اصلی تان دارید.